De kerstdagen zijn weer voorbij. Omdat mijn laatste artikel ging over ergernissen en spanningen tijdens de kerstdagen, heb ik deze dagen eens extra gelet op eventuele ergernissen. Deze begonnen op de eerste kerstdag al in het begin van de middag. We kregen gasten en het duurde nog een paar uur voordat ze zouden komen, maar de jongens waren al erg opgewonden. Om hun opwinding kwijt te raken begonnen ze elkaar te pesten en te sarren en dat is nu juist waar ik niet tegen kan en vreselijk boos om wordt.
Mijn ergernis liep op en gewoontegetrouw begon ik alweer te roepen “stop hiermee” en “wees lief voor elkaar”. Werken deed dat niet en mijn ergernis liep nog meer op …
Met mijn artikel in mijn hoofd bedacht ik me “Wat gebeurt er nu, wat maakt dat ik hier zo boos om wordt?” Ik heb mezelf teruggetrokken en realiseerde me dat ik me door de spanning van de jongens heel onveilig voel. Eigenlijk ervaar ik op zo’n moment gewoon angst.
Een harmonieuze omgeving is erg belangrijk voor mij. Hierdoor kan ik heel moeilijk met ruzies omgaan. Door de spanning wordt ik boos, terwijl ik helemaal geen zin heb om boos te worden. Ik wil het juist leuk en gezellig houden.
Door me even terug te trekken en heb kunnen nadenken over mijn gevoelens ben ik weer rustig geworden. Het gevoel wat er was mocht er even zijn en toen was het goed. Met dit gevoel ging ik weer naar boven waar het inmiddels ook weer rustig was geworden. Ik heb de jongens proberen uit te leggen wat er in mij speelt. Of ze het begrepen weet ik niet, maar we hadden wel even een leuk moment met elkaar :-)
maandag 28 december 2009
dinsdag 22 december 2009
Wanneer de feestdagen spanningen met zich meebrengen
De feestdagen staan weer voor de deur. De meeste mensen brengen deze dagen het liefst door met de mensen die hun lief zijn, vooral omdat kerst wordt gezien als een feest van vrede en geluk. Misschien hoop jij ook op een paar leuke en gezellige dagen, die wens ik je dan ook van harte toe. Helaas is het soms ook anders en zorgen deze dagen juist voor spanningen en ergernissen. Geluk is dan ver te zoeken.
Hoop je ook op een paar gezellige dagen, maar brengt dit samenkomen spanningen en ergernissen met zich mee?
Ik daag je uit om er deze dagen eens anders mee om te gaan dan dat je gewend bent. Sta er eens bij stil waar je je precies aan ergert en vraag jezelf af hoe je het graag gehad zou hebben. Het kan zijn dat je je ergert aan je kind wat al begint te eten voordat iedereen aan tafel zit of aan de afkeurende opmerkingen van je schoonmoeder. Welk verlangen van jou komt hiermee in het geding?
Wellicht wil je je deze dagen graag vrolijk en blij voelen en zorgen die opmerkingen van je schoonmoeder ervoor dat je je rot voelt. En je kind, die zich niet volgens de regels gedraagt, zorgt ervoor dat je je een slechte moeder voelt. Deze gevoelens wil je helemaal niet en dat maakt dat je ergernis voelt.
Gebruik je ergernissen eens om stil te staan bij je onderliggende wensen en verlangens. Op deze manier zijn ze een hulpbron om te kunnen groeien in dit leven.
Wil je hier iets over kwijt of heb je hier een vraag over? Laat het me weten.
Hoop je ook op een paar gezellige dagen, maar brengt dit samenkomen spanningen en ergernissen met zich mee?
Ik daag je uit om er deze dagen eens anders mee om te gaan dan dat je gewend bent. Sta er eens bij stil waar je je precies aan ergert en vraag jezelf af hoe je het graag gehad zou hebben. Het kan zijn dat je je ergert aan je kind wat al begint te eten voordat iedereen aan tafel zit of aan de afkeurende opmerkingen van je schoonmoeder. Welk verlangen van jou komt hiermee in het geding?
Wellicht wil je je deze dagen graag vrolijk en blij voelen en zorgen die opmerkingen van je schoonmoeder ervoor dat je je rot voelt. En je kind, die zich niet volgens de regels gedraagt, zorgt ervoor dat je je een slechte moeder voelt. Deze gevoelens wil je helemaal niet en dat maakt dat je ergernis voelt.
Gebruik je ergernissen eens om stil te staan bij je onderliggende wensen en verlangens. Op deze manier zijn ze een hulpbron om te kunnen groeien in dit leven.
Wil je hier iets over kwijt of heb je hier een vraag over? Laat het me weten.
maandag 12 oktober 2009
Zelfontwikkeling bevorderen door het moederschap
Zomaar even wat zinnen uit de kranten van de laatste dagen … “het vertrouwen in ouders en kinderen in hun eigen kracht wordt ondermijnd”, “eenderde ouders twijfelt over de opvoeding” en “zeven op de tien ouders hebben soms moeite met hun kinderen”.
Je zou bijna denken “wat doen we onszelf aan”. Kinderen zijn leuk, maar waar is dat vervelende opvoeden nou voor nodig? Zonder dat zouden we gewoon lekker kunnen genieten van onze kinderen.
Kinderen maken nu eenmaal aanspraak op een groot deel van je tijd en hebben veel aandacht nodig die ten koste gaat van de tijd die je aan jezelf zou willen besteden. Verheug je je op lekker op de bank hangend kijken naar je favoriete tv serie … je kind heeft andere plannen. Je hulp is nodig bij het huiswerk maken of kind heeft slaapproblemen en komt iedere 10 minuten het bed uit met steeds weer een andere reden. Zelfontwikkeling lijkt hierdoor al helemaal een ver verwijderd ideaal.
En toch ligt hier de kans nooit vermoede kwaliteiten tot ontwikkeling te brengen, want ervan weglopen is haast onmogelijk. Een mogelijkheid om aan eventuele frustratie te ontsnappen is om je aangeleerde patronen eens goed onder ogen te zien en je ervan zien los te maken door beperkende gevoelens zoals schuldgevoel en schaamte los te laten, bewuste keuzes te gaan maken en in je kracht te gaan staan.
Als dat geen zelfonwikkeling is!
Je zou bijna denken “wat doen we onszelf aan”. Kinderen zijn leuk, maar waar is dat vervelende opvoeden nou voor nodig? Zonder dat zouden we gewoon lekker kunnen genieten van onze kinderen.
Kinderen maken nu eenmaal aanspraak op een groot deel van je tijd en hebben veel aandacht nodig die ten koste gaat van de tijd die je aan jezelf zou willen besteden. Verheug je je op lekker op de bank hangend kijken naar je favoriete tv serie … je kind heeft andere plannen. Je hulp is nodig bij het huiswerk maken of kind heeft slaapproblemen en komt iedere 10 minuten het bed uit met steeds weer een andere reden. Zelfontwikkeling lijkt hierdoor al helemaal een ver verwijderd ideaal.
En toch ligt hier de kans nooit vermoede kwaliteiten tot ontwikkeling te brengen, want ervan weglopen is haast onmogelijk. Een mogelijkheid om aan eventuele frustratie te ontsnappen is om je aangeleerde patronen eens goed onder ogen te zien en je ervan zien los te maken door beperkende gevoelens zoals schuldgevoel en schaamte los te laten, bewuste keuzes te gaan maken en in je kracht te gaan staan.
Als dat geen zelfonwikkeling is!
dinsdag 29 september 2009
Mijn droom
Ik heb een droom en deze droom gaat over een wereld waarin ouders echt in contact zijn met hun kinderen en het leuk vinden om hun kinderen op te voeden.
Ik vind het rot om te zien dat veel ouders vechten tegen de problemen van hun kinderen en daar heel ongelukkig van worden. Terwijl dat eigenlijk niet nodig is, omdat het niet de problemen zijn die je belemmeren je prettig te voelen, maar je eigen gedachten over die problemen.
Volgens mij best een ingewikkeld verhaal. Ik snap het zelf soms niet eens en toch begin ik het steeds beter te begrijpen en duidelijker te zien. Het wordt zelfs steeds moeilijker om het niet te zien.
Dat is de reden waarom ik mensen zo graag wil helpen om te ontdekken dat hun problemen geen belemmering voor hun levensgeluk hoeven te zijn. Tenminste zolang er met liefde naar gekeken kan worden. En daarom kijk ik met liefde naar al die mensen die vechten tegen de problemen van en met hun kinderen.
Ik vind het rot om te zien dat veel ouders vechten tegen de problemen van hun kinderen en daar heel ongelukkig van worden. Terwijl dat eigenlijk niet nodig is, omdat het niet de problemen zijn die je belemmeren je prettig te voelen, maar je eigen gedachten over die problemen.
Volgens mij best een ingewikkeld verhaal. Ik snap het zelf soms niet eens en toch begin ik het steeds beter te begrijpen en duidelijker te zien. Het wordt zelfs steeds moeilijker om het niet te zien.
Dat is de reden waarom ik mensen zo graag wil helpen om te ontdekken dat hun problemen geen belemmering voor hun levensgeluk hoeven te zijn. Tenminste zolang er met liefde naar gekeken kan worden. En daarom kijk ik met liefde naar al die mensen die vechten tegen de problemen van en met hun kinderen.
woensdag 19 augustus 2009
Opvoeden zonder te straffen
Eindelijk is het zover een weblog waarin ik mijn gedachten kwijt kan over strijdloos opvoeden.
Waarom strijdloos opvoeden? Dat is omdat ik streef naar een samenleving waarin ouders het leuk vinden om met de opvoeding van kinderen bezig te zijn en daarbij hoort geen strijd. Trouwens, de meeste ouders weten het al … straffen werkt niet bij de kinderen van deze tijd! Straffen is een krampachtige manier om je kind de 'goede' richting uit te dwingen, waarbij vaak blijkt dat de schade groter is dan het resultaat.
Grenzen aangeven kan ook zonder te straffen. Wanneer je goed luistert naar wat je kind te zeggen heeft en je je kind gelegenheid geeft om zijn of haar gevoelens te mogen uiten, is straffen vaak niet nodig. Ruzie ontstaat vaak uit frustratie doordat er niet (goed) geluisterd wordt.
Dus ik zou zeggen zet je oren open en luister naar wat je kind te zeggen heeft. Wanneer je je oordeel buiten beschouwing laat kun je je kind de gelegenheid geven zijn of haar gevoelens naar buiten te brengen. Je kind zal zich serieus genomen voelen.
Door begrip voor je kind te tonen leer je je kind begrip voor anderen te hebben en zal je veel eerder begrip terug kunnen verwachten. Waar begrip wordt getoond is straffen overbodig.
Waarom strijdloos opvoeden? Dat is omdat ik streef naar een samenleving waarin ouders het leuk vinden om met de opvoeding van kinderen bezig te zijn en daarbij hoort geen strijd. Trouwens, de meeste ouders weten het al … straffen werkt niet bij de kinderen van deze tijd! Straffen is een krampachtige manier om je kind de 'goede' richting uit te dwingen, waarbij vaak blijkt dat de schade groter is dan het resultaat.
Grenzen aangeven kan ook zonder te straffen. Wanneer je goed luistert naar wat je kind te zeggen heeft en je je kind gelegenheid geeft om zijn of haar gevoelens te mogen uiten, is straffen vaak niet nodig. Ruzie ontstaat vaak uit frustratie doordat er niet (goed) geluisterd wordt.
Dus ik zou zeggen zet je oren open en luister naar wat je kind te zeggen heeft. Wanneer je je oordeel buiten beschouwing laat kun je je kind de gelegenheid geven zijn of haar gevoelens naar buiten te brengen. Je kind zal zich serieus genomen voelen.
Door begrip voor je kind te tonen leer je je kind begrip voor anderen te hebben en zal je veel eerder begrip terug kunnen verwachten. Waar begrip wordt getoond is straffen overbodig.
Iedere maand schrijf ik een nieuwsbrief over dit onderwerp met daarin tips die je kunnen helpen om op te voeden zonder te straffen. Ik hoop zoveel mogelijk ouders hiermee handvatten te geven voor een andere manier van opvoeden. Een methode die verbindt en vrienden maakt.
Veel liefs,
Abonneren op:
Posts (Atom)
