Eigenlijk had ik voor vandaag een heel ander artikel bedacht. Dit artikel ging over jezelf serieus nemen. Mooi onderwerp, leuke nieuwsbrief, maar er kwam iets heel anders tussendoor.
Ik kwam ‘terecht’ in een discussie over ‘normen en waarden’ en met name over het wel of niet plaatsen van het interview met Ruben in de Telegraaf. De een vond het niet kunnen en de ander begreep het weer wel. Ieder had er wel iets over te zeggen. Geen probleem, dat is het mooie van ons land. We mogen en kunnen overal een mening over hebben.
In deze discussie ging het er allemaal netjes aan toe, maar via diverse andere kanalen werden er rechtstreekse beledigingen geuit ten opzichte van de betreffende journaliste en krant. Hier heb ik moeite mee. Misschien geen nette actie van deze krant, maar is gaan schelden dan een goede oplossing? Ik vind van niet en toch begrijp ik het ook wel weer. Emoties kunnen de neiging hebben met je op de loop te gaan wanneer iets of iemand over je grens heengaat.
Dit overkomt ons waarschijnlijk allemaal wel eens een keer. Wanneer je “een moeder van nu” bent dan zal je iedere dag weer voor de taak staan om 1000 ballen tegelijk de lucht in te moeten houden, overal over na te moeten denken en over te denken. Dat is geen makkelijke taak en dan kan het wel eens gebeuren dat je je emoties niet helemaal meer in de hand hebt en je je machteloos voelt. Vooral als je dan ook nog eens het gevoel hebt dat er totaal niet naar je geluisterd wordt en je gewoon tegen dovemansoren praat. Dan kan het gebeuren dat je boos wordt, of anders gezegd JE ONTPLOFT!
Wow, hier komt heel wat energie bij vrij. Wat een kracht! En wat zonde dat deze kracht gewoon verspilt wordt. Stel je toch eens voor dat je deze kracht effectief zou kunnen gebruiken. Stel dat je je gevoelens van machteloosheid en hulpeloosheid kunt gebruiken om een grens te stellen zonder dat je jezelf daarin verliest. Het zal je zeker sterker maken.
Het is mogelijk en om je hierbij te helpen geef ik je wat tips om een grens te kunnen stellen, zonder dat je jezelf verliest.
1. Stel jezelf eerst de vraag wat je stoort aan het gedrag van de ander. Het kan zijn dat je het vervelend vindt dat je kind te weinig rekening met jou houdt en teveel met zichzelf. De situatie is niet in evenwicht. Hoe breng je nu weer evenwicht in deze situatie?
2. Bedenk hoe je de situatie zou willen hebben. Wat is voor jou acceptabel en wat niet. Zorg eerst dat dit duidelijk voor je is en stel een grens. Kinderen hebben deze grenzen nodig en al houden ze zich er niet aan, het is wel duidelijk dat er over een grens wordt heengegaan. Blijf achter je eigen regel staan, op den duur neemt je kind het over.
3. Gebruik je emotie effectief. Wordt je makkelijk boos, dan zal iemand niet zo snel over jouw grens heengaan. Maar vaak zal de relatie er wel onder lijden en daarom is het handig om wel gebruik te maken van de energie van je boosheid, maar wel zorgen dat het je niet overneemt. Wanneer je dat kunt zal er veel eerder naar je geluisterd worden en houd je de relatie in stand.
4. Wanneer je eerder geneigd bent om je te schikken naar de situatie, zal je vast bekend staan als een flexibel mens zijn. Het nadeel hiervan is dat je je erg hulpeloos kunt voelen. Meebewegen met de situatie is een gave. Maar als je een situatie (terug) in balans wilt brengen, is wat verzet toch nodig. Dat doe je effectief door de kracht van je hulpeloosheid te gebruiken en deze volledig te voelen. Wanneer je je bewust bent van deze kracht en van daaruit je punt duidelijk maken.
Ikzelf kon vroeger echt ontploffen wanneer mijn kinderen, zonder te kijken, op mijn net gestreken strijkwerk gingen zitten. Wat er gebeurde dat weet ik niet, maar ik werd er woedend om. Al met al maakte dit erg weinig indruk op mijn kinderen, sterker nog ze moesten er om lachen. Ik ben benieuwd of er bij jou ook zo’n situatie is die je uit je evenwicht brengt of bracht. Als dat zo is, laat het me dan weten.
maandag 17 mei 2010
dinsdag 4 mei 2010
Doe niet zo raar!
Heel soms kies ik ervoor om op zondag de wekelijkse boodschappen te gaan doen bij de supermarkt in mijn buurt. Zoals ook deze week.
Wat me direct al opviel waren de hoeveelheid gezinnen die er rondliepen. Vader, moeder met 1 of 2 kinderen. Het zag er gezellig uit allemaal. Maar echt blij keek niemand. Het allereerste wat ik hoorde zelfs – bij de groenten al – was een vader die zijn zoontje maande om rustig te zijn, want anders zou die mevrouw wel denken dat hij een raar jongentje was. Ik twijfelde nog even. Zal ik naar die vader toelopen en zeggen dat ik nooit zou denken ‘wat een raar jongentje’? Ik dacht zelfs niet eens ‘wat een rare vader’.
Ik liep verder zonder iets te zeggen, maar ik vond het wel jammer. Dat jongentje kreeg van zijn vader de boodschap “houd jezelf in, want anders wordt je raar gevonden”. Terwijl het nu juist de tijd is om jezelf te zijn. Je kunt in deze keuzemaatschappij alleen maar ‘overleven’ door te weten wie je zelf bent en door zo authentiek mogelijk te zijn. Wat zou het fijn zijn wanneer onze kinderen dit nu al zouden kunnen meekrijgen.
De enige manier om dit onze kinderen te kunnen meegeven is zelf zo authentiek mogelijk te zijn. Als moeder had ik misschien mijn zoon er ook wel op geattendeerd dat mensen het over het algemeen niet fijn vinden dat er zo hard gepraat wordt en misschien ook wel dat ik het niet fijn vind. Maar ik zou hem zeker niet het idee gegeven hebben dat hij raar is omdat hij iets doet wat anderen niet fijn vinden. Liever nog –als ik zou durven– zou ik met hem meegedaan hebben. Wat een lol zouden we gehad kunnen hebben.
Zie je het al voor je? Vaders, moeders die tijdens het boodschappen doen lekker gek doen met hun kinderen. Niet alleen zij zullen het naar hun zin hebben, maar ook de mensen om hun heen. Er is toch niets waar je vrolijker van wordt dan van volwassenen die lekker gek doen met hun kinderen.
Herken je jezelf misschien ook in die vader die vindt dat je niet teveel mag opvallen en rustig moet zijn? Loop je soms ook een beetje teveel in de pas van zoals het moet en leg je soms ook je focus op de dingen die je juist stress opleveren? Lees dan vooral verder om erachter te komen wat wel werkt om een leuker leven te krijgen.
Authentiek zijn, kan vaak een enorme opluchting geven. Stel je voor alles te kunnen zeggen wat je zeggen wilt. Je niet langer verstoppen en gewoon kunnen zeggen wat er bij je speelt. Gewoon zijn wie je bent zonder je zorgen te maken over hoe andere mensen jou ervaren.
Kwets je dan geen andere mensen? De meeste mensen zeggen niet wat ze echt denken of voelen omdat ze dan bang zijn om niet meer leuk gevonden te worden of omdat ze bang zijn dat ze iemand tot last te zijn of ongelukkig te maken. Bedenk dan dat twee mensen, nooit hetzelfde reageren. Het feit dat je andere mensen ongelukkig maakt of kwetst heeft niets met jou te maken. Een situatie is niet meer dan een trigger van iets wat er is.
Ik kan me voorstellen dat je het risico niet wilt lopen om andere mensen nog eens extra te kwetsen. Het vraagt inderdaad moed om jezelf te zijn. Afwijzing en straf liggen voor het oprapen. Daarom doen we onszelf en onze kinderen liever geweld aan dan dat we ons leven leven zoals het komt.
Waarom zou ik al die moeite eigenlijk doen? Onbevredigende verlangens die onderdrukt worden veroorzaken stress. Al ben je het je soms niet eens bewust het kost gewoon energie om onuitgesproken verlangens te onderdrukt te houden. Je leeft daardoor met een spanning in jezelf die door de mensen om je heen wordt opgepikt. Het zijn vooral je kinderen die daar last van hebben. Dat vind je dan ook in hun gedrag terug.
De oplossing is om contact te maken met je eigen kern. Daar wil ik je graag bij helpen.
Als je hier ook iets over kwijt wilt, er een vraag over hebt of tips, laat het me dan vooral weten.
Veel liefs,
Denise
Wat me direct al opviel waren de hoeveelheid gezinnen die er rondliepen. Vader, moeder met 1 of 2 kinderen. Het zag er gezellig uit allemaal. Maar echt blij keek niemand. Het allereerste wat ik hoorde zelfs – bij de groenten al – was een vader die zijn zoontje maande om rustig te zijn, want anders zou die mevrouw wel denken dat hij een raar jongentje was. Ik twijfelde nog even. Zal ik naar die vader toelopen en zeggen dat ik nooit zou denken ‘wat een raar jongentje’? Ik dacht zelfs niet eens ‘wat een rare vader’.
Ik liep verder zonder iets te zeggen, maar ik vond het wel jammer. Dat jongentje kreeg van zijn vader de boodschap “houd jezelf in, want anders wordt je raar gevonden”. Terwijl het nu juist de tijd is om jezelf te zijn. Je kunt in deze keuzemaatschappij alleen maar ‘overleven’ door te weten wie je zelf bent en door zo authentiek mogelijk te zijn. Wat zou het fijn zijn wanneer onze kinderen dit nu al zouden kunnen meekrijgen.
De enige manier om dit onze kinderen te kunnen meegeven is zelf zo authentiek mogelijk te zijn. Als moeder had ik misschien mijn zoon er ook wel op geattendeerd dat mensen het over het algemeen niet fijn vinden dat er zo hard gepraat wordt en misschien ook wel dat ik het niet fijn vind. Maar ik zou hem zeker niet het idee gegeven hebben dat hij raar is omdat hij iets doet wat anderen niet fijn vinden. Liever nog –als ik zou durven– zou ik met hem meegedaan hebben. Wat een lol zouden we gehad kunnen hebben.
Zie je het al voor je? Vaders, moeders die tijdens het boodschappen doen lekker gek doen met hun kinderen. Niet alleen zij zullen het naar hun zin hebben, maar ook de mensen om hun heen. Er is toch niets waar je vrolijker van wordt dan van volwassenen die lekker gek doen met hun kinderen.
Herken je jezelf misschien ook in die vader die vindt dat je niet teveel mag opvallen en rustig moet zijn? Loop je soms ook een beetje teveel in de pas van zoals het moet en leg je soms ook je focus op de dingen die je juist stress opleveren? Lees dan vooral verder om erachter te komen wat wel werkt om een leuker leven te krijgen.
Authentiek zijn, kan vaak een enorme opluchting geven. Stel je voor alles te kunnen zeggen wat je zeggen wilt. Je niet langer verstoppen en gewoon kunnen zeggen wat er bij je speelt. Gewoon zijn wie je bent zonder je zorgen te maken over hoe andere mensen jou ervaren.
Kwets je dan geen andere mensen? De meeste mensen zeggen niet wat ze echt denken of voelen omdat ze dan bang zijn om niet meer leuk gevonden te worden of omdat ze bang zijn dat ze iemand tot last te zijn of ongelukkig te maken. Bedenk dan dat twee mensen, nooit hetzelfde reageren. Het feit dat je andere mensen ongelukkig maakt of kwetst heeft niets met jou te maken. Een situatie is niet meer dan een trigger van iets wat er is.
Ik kan me voorstellen dat je het risico niet wilt lopen om andere mensen nog eens extra te kwetsen. Het vraagt inderdaad moed om jezelf te zijn. Afwijzing en straf liggen voor het oprapen. Daarom doen we onszelf en onze kinderen liever geweld aan dan dat we ons leven leven zoals het komt.
Waarom zou ik al die moeite eigenlijk doen? Onbevredigende verlangens die onderdrukt worden veroorzaken stress. Al ben je het je soms niet eens bewust het kost gewoon energie om onuitgesproken verlangens te onderdrukt te houden. Je leeft daardoor met een spanning in jezelf die door de mensen om je heen wordt opgepikt. Het zijn vooral je kinderen die daar last van hebben. Dat vind je dan ook in hun gedrag terug.
De oplossing is om contact te maken met je eigen kern. Daar wil ik je graag bij helpen.
Als je hier ook iets over kwijt wilt, er een vraag over hebt of tips, laat het me dan vooral weten.
Veel liefs,
Denise
Abonneren op:
Posts (Atom)
