Ik heb het nooit willen weten, maar het is zoals het is ... IK BEN EEN LIEVE MOEDER …. Na jaren van onderdrukking, geef ik het eindelijk toe.
Het begon een aantal jaren geleden toen mijn oudste in groep 5 zat. Ik ging mee met schoolreisje en een van de drukste (en spontaanste) jongens uit de klas zat in mijn groepje. Hij hoorde dat hij bij mij in het groepje zat en riep blij uit “Gelukkig ik zit bij een lieve moeder”. O nee dacht ik, niet weer … weer iemand die denkt over me heen te kunnen lopen.
Mijn hele leven loop ik er al tegenaan dat mensen mij lief vinden. Alles heb ik al geprobeerd om niet lief te zijn, maar niets hielp, men bleef me lief vinden. Ik weet nog dat ik mijn ex een keer vroeg “waarom hou je eigenlijk van me” en het enige wat hij zeggen kon was … je bent zo lief. Gatverdamme wat werd ik kwaad. Lief zijn is toch … NIETS!
In mijn secretaressetijd stuurde mijn leidinggevende mij al naar voren als er boze mensen aan de telefoon waren. Als ze jouw lieve stemmetje horen dan verdwijnt hun boosheid al, zei hij dan. Ikzelf schaamde me rot voor dat lieve stemmetje. Maar nu is het tijd om te stoppen met schamen voor mijn lief zijn. Lief zijn is ook een kracht en iedereen mag het weten IK BEN LIEF!
Mijn associaties met lief zijn waren slap, willoos, nietszeggend, stompzinnig en nog meer van dat soort benamingen en eigenlijk keek ik ook zo tegen mezelf aan. Mijn gedrag was altijd heel stoer, ik deed alles en durfde alles, liet me zelfs Dennis noemen. Maar hiervoor moest ik wel mijn angstgevoelens negeren en om mijn angstgevoelens te kunnen negeren, moest ik al mijn gevoelens negeren. Kortom ik voelde niets meer.
Inmiddels ben ik alweer wat jaren verder en durf ik weer lief te zijn. Ook mijn kinderen vinden mij een lieve moeder en ik vind hun net zo lief. Eigenlijk vind ik gewoon iedereen lief, zelfs de grootste brompotten en de negatiefste mensen vind ik lief. En ja, ik vind het makkelijk om volgzaam, begripvol, hartelijk, betrokken, zachtaardig en tactvol te zijn en ik schrik ervan als ik andere mensen kwets. En dat is helemaal niet erg (-:
Om je eigen gedrag te leren aanvaarden volgen hier een aantal tips die je daarbij kunnen helpen.
1. Wees wie je bent. Soms lijkt het er wel op dat in de huidige maatschappij niemand meer echt mag zijn wie die is. Een man moet zijn vrouwelijke eigenschappen ontwikkelen en een vrouw moet het doen zoals mannen het doen. Vrouwen die vooral relatiegericht zijn moeten een voorbeeld nemen aan mannen die meer doelgericht zijn. Terwijl actiegerichte mannen moeten meer een voorbeeld gaan nemen aan zorgzame vrouwen.
2. Schuldgevoelens en schaamte zijn vaak een teken dat je anders wilt zijn dan je bent. Je hebt een bepaalde beslissing genomen of iets gedaan waarvan je op dat moment dacht dat het goed was. Later blijkt het anders uit te pakken of je krijgt spijt, het gevolg kan zijn dat je je schuldig voelt of je schaamt, of je op een andere manier rot voelt. Je had gewild dat je anders besloten of gedaan had. Natuurlijk kan je je dan rot gaan voelen, maar het voelt beter wanneer je aanvaard dat je (soms) iemand bent die soms niet zulke handige beslissingen neemt, of stomme dingen doet.
3. Wat gebeurt er wanneer je ongewenst gedrag onderdrukt? Je kunt onhandig gedrag van jezelf best wegdrukken. Maar wanneer je bepaald gedrag van jezelf niet kunt aanvaarden en het onderdrukt, ervaar je meer stress. En onbewust wordt je voorkeursgedrag nog veel sterker. Zo zijn vrouwen zijn geneigd om bij stress veiligheid te zoeken door een ander aan zich te binden. Mannen hebben de neiging om bij stress (wat ze als gevaar ervaren) een ander te willen beschermen door kritiek te geven.
4. Dit gedrag wordt niet altijd op prijs gesteld. Een vrouw die veiligheid zoekt door zich te binden kan gezien worden als niet krachtig genoeg. Een man die kritiek geeft kan te negatief zijn. En toch het is allemaal nodig. Wees blij met wat er is en zie de voordelen ervan. Ieder mens heeft nu eenmaal voorkeursgedrag ontwikkeld. Gedrag waar je goed in bent. Gebruik wat er is. Ben je goed in kritiek geven dan weet je dat daar je kracht zit en leer die kracht op een effectieve manier gebruiken. Weet je dat goed mensen aan je kunt binden gebruik dat dan als een kracht.
Heb jij ook zo’n eigenschap van jezelf die maar terug blijft komen, maar die je eigenlijk niet wilt? Ik ben daar heel benieuwd naar en zou fijn vinden als je me dit wilt laten weten. Laat hier een reactie achter en ik vertel je hoe je deze eigenschappen effectief kunt gebruiken.
maandag 28 juni 2010
dinsdag 15 juni 2010
Schiet toch eens op
Ik las een tijdje geleden een heel leuk ingezonden stukje in de krant wat maar door mijn hoofd blijft spelen.
Het stukje ging over een ouder stel dat aan het fietsen was, de man had haast en reed door terwijl het licht al op rood stond. De vrouw stopte en wachtte tot het licht weer op groen sprong. De man stond aan de overkant duidelijk met veel ongeduld te wachten. De schrijver van het stukje keek de vrouw vragend aan waarop de vrouw liefdevol zei: “we zijn al 50 jaar bij elkaar en nog steeds heeft hij haast”. Prachtig vind ik dit.
Ikzelf ben inmiddels ook alweer 23 jaar samen met een man met bijna altijd haast en ben daar in de loop der tijd op verschillende manieren mee omgegaan. De ene keer afwijzend, de andere keer liefdevol en weer een andere keer geïrriteerd.
Ik moet zeggen dat hoe ik er ook mee omga zijn gedrag niet veranderd. Wat ik wel gemerkt heb is dat, wanneer ik er liefdevol mee omga ik er zelf het minste last van heb. Soms ergert het me gewoon en dan denk ik “doe eens even rustig aan joh”. Ik voel dan irritatie en vind dan dat hij moet veranderen. De andere keer zie ik het aan en besef dat het zijn worsteling is. Liefdevol aanschouw ik het en vind hem er alleen maar liever om.
Kort gezegd, het ligt niet aan zijn gedrag hoe ik over hem denk, maar het ligt aan hoe ik reageer op zijn gedrag. En hoe dat is, hangt af van mijn eigen stemming.
Zo werkt dat natuurlijk ook met mijn kinderen. Dat ze er een zooitje van maken op hun kamer of zich niet aan hun afspraken houden. Het is allemaal hun worsteling met het leven. En natuurlijk kan ik ervoor kiezen om daar mijn worsteling van te maken, maar daarmee maak ik het leven zeker niet leuker (wel veel lastiger).
Dit is natuurlijk allemaal makkelijk gezegd en nu maar doen. Daarom hier een aantal tips om het gedrag van je gezin te kunnen aanvaarden zoals het is.
1. Omgaan met irritante eigenschappen van mensen om je heen. Er zijn mensen die dingen doen waar je blij van wordt. Er zijn ook mensen die dingen doen waar je je aan ergert. Zie je ergernis als een signaal om verder te kijken. Waarschijnlijk voel je je beperkt in je eigen ruimte. Verdiep je daar verder in en kijk wat je nodig hebt om weer ruimte te voelen.
2. Ga op zoek naar ruimte. Verwacht niet van anderen dat ze jou de ruimte geven die je nodig hebt. Helaas, zo werkt het gewoon niet. Heb je ruimte voor jezelf nodig dan kan je niet anders dan er zelf voor te zorgen dat je het krijgt.
3. Schep je eigen omstandigheden. Wordt je omringt door irritante mensen dan is dat een teken dat je voor jou nog geen effectieve manier hebt gevonden om ruimte voor jezelf te maken. Waarschijnlijk heb je het gevoel dat je voor iedere centimeter ruimte voor jezelf moet vechten. Dat kan anders!
4. Wat heb jij nodig? Ga op zoek naar de oorsprong van je ergernis en je zult vinden waar jij je fijn bij voelt. Alleen maar bezig zijn met het niet hebben van wat je nodig hebt, zal je zeker niet geven wat je wel nodig hebt. Wees bewust!
5. Let op de kleintjes. “Het zijn de kleine dingen die het ‘m doen” zegt volgens mij genoeg.
6. Geluk kan zeker een handje gebruiken. Geluk is niet alleen gebaseerd op toeval. Wanneer je de juiste omstandigheden schept “valt het geluk je toe”. Wanneer je erop vertrouwt dat iets goed komt, komt het eerder goed dan wanneer je aan het geluk gaat trekken. Een kans op geluk heeft vertrouwen nodig om te kunnen aankomen.
7. Doe het nu. Je leeft nu en niet straks. Als je iets in je leven wilt veranderen zet dan nu de eerste stap om de juiste omstandigheden te scheppen.
Ik ben hartstikke benieuwd of je iets aan deze tips denkt te hebben. Ik zou het erg fijn vinden als je een reactie achterlaat op mijn Blog.
Het stukje ging over een ouder stel dat aan het fietsen was, de man had haast en reed door terwijl het licht al op rood stond. De vrouw stopte en wachtte tot het licht weer op groen sprong. De man stond aan de overkant duidelijk met veel ongeduld te wachten. De schrijver van het stukje keek de vrouw vragend aan waarop de vrouw liefdevol zei: “we zijn al 50 jaar bij elkaar en nog steeds heeft hij haast”. Prachtig vind ik dit.
Ikzelf ben inmiddels ook alweer 23 jaar samen met een man met bijna altijd haast en ben daar in de loop der tijd op verschillende manieren mee omgegaan. De ene keer afwijzend, de andere keer liefdevol en weer een andere keer geïrriteerd.
Ik moet zeggen dat hoe ik er ook mee omga zijn gedrag niet veranderd. Wat ik wel gemerkt heb is dat, wanneer ik er liefdevol mee omga ik er zelf het minste last van heb. Soms ergert het me gewoon en dan denk ik “doe eens even rustig aan joh”. Ik voel dan irritatie en vind dan dat hij moet veranderen. De andere keer zie ik het aan en besef dat het zijn worsteling is. Liefdevol aanschouw ik het en vind hem er alleen maar liever om.
Kort gezegd, het ligt niet aan zijn gedrag hoe ik over hem denk, maar het ligt aan hoe ik reageer op zijn gedrag. En hoe dat is, hangt af van mijn eigen stemming.
Zo werkt dat natuurlijk ook met mijn kinderen. Dat ze er een zooitje van maken op hun kamer of zich niet aan hun afspraken houden. Het is allemaal hun worsteling met het leven. En natuurlijk kan ik ervoor kiezen om daar mijn worsteling van te maken, maar daarmee maak ik het leven zeker niet leuker (wel veel lastiger).
Dit is natuurlijk allemaal makkelijk gezegd en nu maar doen. Daarom hier een aantal tips om het gedrag van je gezin te kunnen aanvaarden zoals het is.
1. Omgaan met irritante eigenschappen van mensen om je heen. Er zijn mensen die dingen doen waar je blij van wordt. Er zijn ook mensen die dingen doen waar je je aan ergert. Zie je ergernis als een signaal om verder te kijken. Waarschijnlijk voel je je beperkt in je eigen ruimte. Verdiep je daar verder in en kijk wat je nodig hebt om weer ruimte te voelen.
2. Ga op zoek naar ruimte. Verwacht niet van anderen dat ze jou de ruimte geven die je nodig hebt. Helaas, zo werkt het gewoon niet. Heb je ruimte voor jezelf nodig dan kan je niet anders dan er zelf voor te zorgen dat je het krijgt.
3. Schep je eigen omstandigheden. Wordt je omringt door irritante mensen dan is dat een teken dat je voor jou nog geen effectieve manier hebt gevonden om ruimte voor jezelf te maken. Waarschijnlijk heb je het gevoel dat je voor iedere centimeter ruimte voor jezelf moet vechten. Dat kan anders!
4. Wat heb jij nodig? Ga op zoek naar de oorsprong van je ergernis en je zult vinden waar jij je fijn bij voelt. Alleen maar bezig zijn met het niet hebben van wat je nodig hebt, zal je zeker niet geven wat je wel nodig hebt. Wees bewust!
5. Let op de kleintjes. “Het zijn de kleine dingen die het ‘m doen” zegt volgens mij genoeg.
6. Geluk kan zeker een handje gebruiken. Geluk is niet alleen gebaseerd op toeval. Wanneer je de juiste omstandigheden schept “valt het geluk je toe”. Wanneer je erop vertrouwt dat iets goed komt, komt het eerder goed dan wanneer je aan het geluk gaat trekken. Een kans op geluk heeft vertrouwen nodig om te kunnen aankomen.
7. Doe het nu. Je leeft nu en niet straks. Als je iets in je leven wilt veranderen zet dan nu de eerste stap om de juiste omstandigheden te scheppen.
Ik ben hartstikke benieuwd of je iets aan deze tips denkt te hebben. Ik zou het erg fijn vinden als je een reactie achterlaat op mijn Blog.
woensdag 2 juni 2010
Dit meen ik serieus
Heel leuk, ik werd een tijdje geleden geinterviewd voor een artikel bestemd voor een van de dagbladen. Dit interview ging over de houding van ouders t.o.v. het opruimen van kamers.
Over dit onderwerp heb ik in maart al eens geschreven en ook een van de gespreksgroepen die ik organiseerde ging over dit onderwerp. Daarom ga ik hier niet verder op in. Maar dit onderwerp is voor mij verbonden met iets anders, waar ik wel verder op in wil gaan. Dat onderwerp is ‘grenzen stellen’. Waar ligt jouw grens?
Naar mijn grens heb ik nogal lang moeten zoeken en ik zal je zeggen, de grens lag bij mij heel ver weg. Ik heb heel diep moeten graven voordat ik iets van een grens kon voelen. Je zou kunnen zeggen dat ik nogal grenzeloos was. Ik moest gewoon nadenken of ik ergens boos over was of niet (buiten de ontploffingen die heel soms voorkwamen). Na een heleboel gesleutel kon ik eindelijk die grens voelen waar ‘men’ het over had. Ik begreep ineens dat de wereld niet alleen buiten me lag, maar dat er ook een hele binnenwereld bestond. Je begrijpt waarschijnlijk wel dat dit mijn verdere leven een andere dimensie gegeven heeft.
Een grens is bij mij nog steeds niet zo snel bereikt. Iets stoort me niet zo snel, maar ik weet wel dat ik feilloos kan vertrouwen op een gevoel wat me de weg wijst. En na jaren zonder gedaan te hebben ben ik er nu toch zo ontzettend blij mee. Wat ik je mee wil geven is, neem je gevoel en daarmee je grenzen serieus. We hebben grenzen nodig. Ik heb ervaren dat je zonder grenzen stuurloos bent.
Mezelf serieus nemen betekent dus voor mij, luisteren naar mijn gevoelens en emoties. Ik voel soms heel duidelijk “dit is een grens” en daar moet ik echt iets mee, ik kan niet anders. Ik moet mezelf laten horen en ik ga de strijd aan. Ik doe dat wel effectief en maak het niet groter dan het is. De kracht van mijn emotie helpt mij om (heel) duidelijk te zijn. Mijn kinderen weten het … dit meen ik serieus.
Wanneer jij het het moeilijk vindt om te bepalen waarover je wel en waarover je niet de strijd aangaat, lees dan vooral verder om erachter te komen hoe je je emoties kunt gebruiken als signaalfunctie.
1. Geniet je emoties. De meeste mensen zijn, als ze zich onprettig voelen, geneigd van alles te doen om zo snel mogelijk van dat onprettige gevoel af te komen. Er wordt gezocht naar ontlading en een vervanging door een als prettig gelabelde stemming. Dit veroorzaakt innerlijke strijd. Ontvang wat er wel is en je voelt je veel beter. Let op! Je emoties ervaren is iets anders dan je emoties worden.
2. Raak je dan niet de controle over jezelf kwijt? Genieten van je emoties doe je niet door je te ontladen, te ontploffen of door je af te reageren op een ander. Maar door je emoties nieuwsgierig te verwelkomen. Voelen wat er is. Zoek desnoods een rustige plek op om te voelen wat er te voelen valt, maar je kunt er ook een spelletje van maken en er een fysieke expressie aan te geven. Hier kan je heel veel plezier bij hebben.
3. Dit lost toch helemaal niets op? Dit lijkt een onzinnig spelletje, maar je neemt hiermee serieus wat er is. En wat er is ben jij. Je neemt hiermee jezelf dus serieus.
4. En dan? Hierna ben je klaar om iets met het signaal te doen. Wat is er aan de hand? Wat vertelt deze emotie jou? Er is iets wat je geraakt heeft. Als je er zelf niet uit komt ga praten met iemand om erachter te komen wat deze emotie jou te zeggen heeft. Wanneer je dit weet kun je op een effectieve manier actie ondernemen, zonder dat je er direct een drama van hoeft te maken.
Ik ben heel benieuwd op welke manier jij met je emoties omgaat en of je me dat durft laten weten.
liefs Denise
Over dit onderwerp heb ik in maart al eens geschreven en ook een van de gespreksgroepen die ik organiseerde ging over dit onderwerp. Daarom ga ik hier niet verder op in. Maar dit onderwerp is voor mij verbonden met iets anders, waar ik wel verder op in wil gaan. Dat onderwerp is ‘grenzen stellen’. Waar ligt jouw grens?
Naar mijn grens heb ik nogal lang moeten zoeken en ik zal je zeggen, de grens lag bij mij heel ver weg. Ik heb heel diep moeten graven voordat ik iets van een grens kon voelen. Je zou kunnen zeggen dat ik nogal grenzeloos was. Ik moest gewoon nadenken of ik ergens boos over was of niet (buiten de ontploffingen die heel soms voorkwamen). Na een heleboel gesleutel kon ik eindelijk die grens voelen waar ‘men’ het over had. Ik begreep ineens dat de wereld niet alleen buiten me lag, maar dat er ook een hele binnenwereld bestond. Je begrijpt waarschijnlijk wel dat dit mijn verdere leven een andere dimensie gegeven heeft.
Een grens is bij mij nog steeds niet zo snel bereikt. Iets stoort me niet zo snel, maar ik weet wel dat ik feilloos kan vertrouwen op een gevoel wat me de weg wijst. En na jaren zonder gedaan te hebben ben ik er nu toch zo ontzettend blij mee. Wat ik je mee wil geven is, neem je gevoel en daarmee je grenzen serieus. We hebben grenzen nodig. Ik heb ervaren dat je zonder grenzen stuurloos bent.
Mezelf serieus nemen betekent dus voor mij, luisteren naar mijn gevoelens en emoties. Ik voel soms heel duidelijk “dit is een grens” en daar moet ik echt iets mee, ik kan niet anders. Ik moet mezelf laten horen en ik ga de strijd aan. Ik doe dat wel effectief en maak het niet groter dan het is. De kracht van mijn emotie helpt mij om (heel) duidelijk te zijn. Mijn kinderen weten het … dit meen ik serieus.
Wanneer jij het het moeilijk vindt om te bepalen waarover je wel en waarover je niet de strijd aangaat, lees dan vooral verder om erachter te komen hoe je je emoties kunt gebruiken als signaalfunctie.
1. Geniet je emoties. De meeste mensen zijn, als ze zich onprettig voelen, geneigd van alles te doen om zo snel mogelijk van dat onprettige gevoel af te komen. Er wordt gezocht naar ontlading en een vervanging door een als prettig gelabelde stemming. Dit veroorzaakt innerlijke strijd. Ontvang wat er wel is en je voelt je veel beter. Let op! Je emoties ervaren is iets anders dan je emoties worden.
2. Raak je dan niet de controle over jezelf kwijt? Genieten van je emoties doe je niet door je te ontladen, te ontploffen of door je af te reageren op een ander. Maar door je emoties nieuwsgierig te verwelkomen. Voelen wat er is. Zoek desnoods een rustige plek op om te voelen wat er te voelen valt, maar je kunt er ook een spelletje van maken en er een fysieke expressie aan te geven. Hier kan je heel veel plezier bij hebben.
3. Dit lost toch helemaal niets op? Dit lijkt een onzinnig spelletje, maar je neemt hiermee serieus wat er is. En wat er is ben jij. Je neemt hiermee jezelf dus serieus.
4. En dan? Hierna ben je klaar om iets met het signaal te doen. Wat is er aan de hand? Wat vertelt deze emotie jou? Er is iets wat je geraakt heeft. Als je er zelf niet uit komt ga praten met iemand om erachter te komen wat deze emotie jou te zeggen heeft. Wanneer je dit weet kun je op een effectieve manier actie ondernemen, zonder dat je er direct een drama van hoeft te maken.
Ik ben heel benieuwd op welke manier jij met je emoties omgaat en of je me dat durft laten weten.
liefs Denise
Abonneren op:
Posts (Atom)
