Vieze kamer kan levensreddend zijn

Het was 1928 en Alexander Fleming ging op vakantie zonder zijn laboratorium op te ruimen. Zelfs de bacteriekweken stonden nog in de vensterbank. Toen Fleming na zijn vakantie terugkwam was er een cirkel van schimmel ontstaan in een van de bacteriekweken. De bacterie bleef uit te buurt van de schimmel door de bacteriedodende stof die de schimmel bleek af te scheiden. Deze schimmel kennen we nu als penicilline. In dit geval ben ik Fleming hartstikke dankbaar dat hij zijn laboratorium niet netjes had opgeruimd.

Hoe gaat dit eigenlijk bij jou thuis? Heb je een zoon of dochter die keurig de kamer opruimt zonder dat je er achteraan hoeft te zitten? Of heeft je kind toch wat wel wat extra stimulans nodig? En hoe zit het met jou? Ben je een moeder die zich druk over maakt over het opruimen van kamers en doe je er allerlei moeite voor om je kind zijn of haar kamer op te laten ruimen? Of neem je het voor lief en zie je wel wat ervan komt?

Wie je ook bent, wat je ook doet. Sta achter je eigen beslissingen. Is voor jou een enigszins opgeruimde kamer toch wel heel belangrijk, vertel je kind dat dan. Vertel je kind hoe het voor jou is om geconfronteerd te worden met zijn of haar kamer en vertel hoe voor jou een acceptabele kamer eruit ziet. Hierna vraag je om medewerking.

Oké, het kan zijn dat je kind nog steeds niet gaat opruimen. Maar ik verzeker je wel dat je boodschap gehoord wordt en je kind erover gaat nadenken.

Waar het om gaat is dat je begint met luisteren naar jezelf. Wil je weten hoe je dat kan doen? Neem dan contact met mij op, of laat een bericht achter op dit blog.

Liefs Denise

De kracht van werkende moeders

Het is me de vorige week 3x overkomen dat mensen zich door mij gekwetst voelden. Dit is heel wat voor mij want ik ben iemand die bekend staat als vriendelijke en aardig.

Misschien vraag je jezelf nu af of daar nu verandering is gekomen. Nee, bij mijn weten behandel ik de mensen om me heen nog steeds vriendelijk en aardig. Maar er is wel iets veranderd. Ik ben niet meer bang om ‘nee’ te zeggen. Er komt veel op me af de laatste tijd en ik wil me concentreren op wat echt belangrijk voor me is. Normaal zou ik me daar schuldig over voelen, maar nu ben ik er bewust van dat ik niet anders kan. Voldoen aan de verwachtingen van anderen helpt mij niet verder. Ik kies mijn eigen weg.

Het jaar 2010 lijkt zoiezo een jaar te zijn van koerswijzigingen. Overal om me heen krijg ik berichten van mensen die het nu eens anders willen gaan doen. En ik doe lekker mee (-:

Mijn eerste verandering van dit jaar is dus opgevallen, maar de grootste verandering is mijn nieuwe mission statement. Ik ga me helemaal richten op werkende moeders die hun kracht als moeder willen gaan gebruiken en intuitief op willen voeden.

Baal, jij werkende moeder, ook wel eens van die eeuwige discussies met je kinderen? Geeft toegeven jou behalve rust ook een rotgevoel? Ben jij, werkende moeder, ook wel eens bang dat je je kinderen tekort doet?

Laat een reactie achter hier op mijn blog, want je bent vast niet de enige.