Nog 2 dagen en dan zit het jaar 2010 er alweer op en beginnen we aan een nieuw jaar. Mijn inbox loopt vol met allerlei nieuwjaarswensen. Iedereen schijnt mij voor het komende jaar heel veel mooie dingen te gunnen.
In 2011 zal ik een aantal veranderingen doorvoeren, waarvan stoppen met bloggen op De Kersenpit er 1 is. Tot nu toe heb ik altijd geblogd over de zoektocht naar mezelf. Vanaf nu ben ik van plan om te gaan schrijven over de manier waarop de inzichten die ik voor mezelf heb gevonden, gebruik om betekenis te geven aan het leven van anderen. Dat ga ik doen op www.mamaislief.wordpress.com
Als blognaam heb ik gekozen voor “mamaislief” omdat ik vind dat iedere mama lief is. Iedere mama die ik tot nu toe gesproken heb is gericht op het zo goed mogelijk zorgen voor haar kinderen. De meeste moeders negeren daarvoor zelfs hun eigen basisbehoeften. Dat dat niet altijd werkt kun je lezen in mijn blogbericht over Esther.
Als laatste wens jou voor het komende jaar heel veel moois toe, samen met de mensen die je lief zijn. En bedankt voor het lezen van mijn berichten op dit blog. Ik hoop je weer te ontmoeten op www.mamaislief.wordpress.com
Veel liefs,
Denise Boomer
donderdag 30 december 2010
dinsdag 14 december 2010
Het liefst stop in mijn kind in een doosje
We leven in een maatschappij met niet alleen maar lieve, aardige mensen. Onze kinderen staan ook bloot aan mensen die minder goede bedoelingen hebben. Als moeder en als vader heb je heel sterk de behoefte je kind te beschermen tegen al het kwaad wat er is.
Deze behoefte bestond er ook bij ouders van de kinderen van twee Amsterdamse kinderdagverblijven waar - mogelijk jarenlang - hele jonge kinderen zijn misbruikt. Ik probeer me voor te stellen hoe het voor die ouders van die kinderen is. Ze brachten hun kinderen naar een plek waarvan ze konden uitgaan dat die veilig was. Daardoor konden ze met een gerust hart naar hun werk gaan. En dan hoor je dit. Wat een gevoel van onmacht zal dit geven.
Hoe moeten zij straks weer verder? Hoe pakken ze straks hun leven weer op. En zullen ze de verzorging van hun kind straks weer aan anderen over durven laten? Ze hebben ooit vertrouwt op anderen. Ze dachten dat hun kinderen veilig waren. Dat was niet zo. Hoe vreselijk zal dit voelen, waarschijnlijk voelen ze dit als een tekortkoming. Want ouders zien het als een van hun belangrijkste taken om ervoor te zorgen dat hun kind niets schadelijks overkomt. Vooral na zoiets zou ikzelf mijn kinderen het liefst in een doosje stoppen en ze heel dicht bij me houden.
Maar is dit reëel? Kun je je kind zodanig beschermen dat het niets overkomt? Helaas, dat is niet zo. Ook als ouder heb je maar beperkte macht en kun je niet alles voorkomen. Wat je wel kunt doen is gebruik maken van de kracht die al in je kind zit. Kinderen hebben een enorme psychische veerkracht en als ouder kun je deze versterken.
Veel ouders zitten met het dilemma hun kind te willen beschermen en tegelijkertijd zorgen voor een vrij en zorgeloos gevoel. Hoe kan je je kind beschermen en tegelijkertijd vrijlaten? Ik ben er heel benieuwd naar hoe jij dat doet en zou fijn vinden als je dit wilt laten weten via mijn Blog
Om je wat op weg te helpen volgen hier een aantal tips die je daarbij kunnen helpen.
1. Maak gebruik van de verborgen krachten die kind heeft. Je maakt gebruik van de verborgen krachten van je kind, door niet te leren wat het moet denken, maar hoe het moet denken. Op deze manier leer je kind hoe hij of zij goed voor zichzelf kan zorgen.
2. Je kind is angstig en bang. Wijs het gedrag niet af, maar accepteer dat dat er is. Is je kind al wat ouder, vraag dan wat hij of zij van jou nodig heeft. Wat je zeker niet moet doen is zeggen dat je kind niet bang mag zijn. Het gevoel is er, wijs dat alsjeblieft niet af, want dan wijs je je kind zelf af. Een kind wat bang is, is bang! Door te zeggen dat je kind niet bang mag zijn, verdwijnt de angst niet. De angst zal alleen maar onderdrukt worden om jou een plezier te doen.
3. Laat je kind niet in de steek. Een bang kind heeft steun nodig. Help je kind daarbij. Laat voelen dat je aanwezig bent, net zolang je kind je nodig heeft. Is je kind wat ouder vraag dan “wat wil je dat ik doe? ” Het kan zijn dat je kind om de een of andere reden niet naar school durft. Vraag dan “Wat heb je nodig om wel naar school te durven? “ Een tussenvraag zou kunnen zijn “Wil je het wel durven?” Misschien zegt je kind wel “nee” en is er iets anders aan de hand. Blijf vragen stellen en zorg ervoor dat je te vertrouwen bent.
4. Het belang van een veilige basis. Kinderen die een veilige basis hebben waar ze troost kunnen zoeken en hun emoties kunnen uiten, kunnen stressvolle situaties relatief ongeschonden doorstaan.
5. Je kunt je kind niet altijd geven waar het om vraagt. Er kunnen situaties zijn dat je niet kunt voldoen aan wat je kind van je vraagt. Je kind geeft aan jouw steun nodig te hebben, maar wegens bepaalde omstandigheden kun je die niet geven. Zorg dan dat je kind in ieder geval niet aan zijn of haar lot overgelaten wordt, maar dat er een veilige vervanging aanwezig is.
6. Een druk en schreeuwerig kind. Een bang kind kan angst op verschillende manieren uiten. Ook een druk en schreeuwerig kind kan bang zijn, maar heeft daarbij ander soort steun nodig. Een kind wat de angst probeert te onderdrukken door druk en schreeuwerig gedrag wekt vaak irritatie op en zorgt voor een behoefte aan rust. Je stuurt het kind het liefste weg, of gaat zelf weg. Terwijl het kind op dat moment juist jouw aanwezigheid nodig heeft. Door je kind aandacht te geven zal er het snelst rust ontstaan. Ik bedoel niet het gedrag onderdrukken, maar door te overleggen. Een druk schreeuwerig kind is een onrustig kind.
7. Een onrustig kind. Een onrustig kind in je omgeving voelt niet prettig. Maar ik kan je vertellen dat het voor het kind ook niet prettig voelt om onrustig te zijn. Vertel dat je merkt dat je kind onrustig is en vraag wat er aan de hand is. Al weet een onrustig kind niet altijd wat er aan de hand is. Vervelende gevoelens zijn weggestopt en zoeken een weg naar buiten toe. Door het kind nu ook nog extra af te wijzen zullen deze gevoelens alleen maar toenemen en het drukke gedrag versterken.
8. Een onrustig kind accepteren. De enige manier om je kind te laten voelen dat hij geaccepteerd wordt is door het gedrag te benoemen, te vragen of je iets voor hem kunt doen om hem rustiger te laten worden. Of wellicht te vragen hoe het voor je kind is om zo onrustig te zijn. Wanneer je er blijft zijn voor je kind en het niet afwijst, zal hij of zij op een gegeven moment de angst durven benoemen. En dan kun je er zijn voor je kind.
Een kind wat zich gezien en gesteund voelt, is veel minder kwetsbaar dan een kind waarvan de gevoelens niet geaccepteerd worden. Door de gevoelens van je kind serieus te nemen en te aanvaarden, zal het minder kwetsbaar zijn en zich beschermd voelen.
Heb je ook een kind wat onrustig en bang is? Laat een reactie achter op mijn Blog en vertel op welke manier jij daarmee omgaat en die effectief is gebleken.
Veel liefs,
Denise
Deze behoefte bestond er ook bij ouders van de kinderen van twee Amsterdamse kinderdagverblijven waar - mogelijk jarenlang - hele jonge kinderen zijn misbruikt. Ik probeer me voor te stellen hoe het voor die ouders van die kinderen is. Ze brachten hun kinderen naar een plek waarvan ze konden uitgaan dat die veilig was. Daardoor konden ze met een gerust hart naar hun werk gaan. En dan hoor je dit. Wat een gevoel van onmacht zal dit geven.
Hoe moeten zij straks weer verder? Hoe pakken ze straks hun leven weer op. En zullen ze de verzorging van hun kind straks weer aan anderen over durven laten? Ze hebben ooit vertrouwt op anderen. Ze dachten dat hun kinderen veilig waren. Dat was niet zo. Hoe vreselijk zal dit voelen, waarschijnlijk voelen ze dit als een tekortkoming. Want ouders zien het als een van hun belangrijkste taken om ervoor te zorgen dat hun kind niets schadelijks overkomt. Vooral na zoiets zou ikzelf mijn kinderen het liefst in een doosje stoppen en ze heel dicht bij me houden.
Maar is dit reëel? Kun je je kind zodanig beschermen dat het niets overkomt? Helaas, dat is niet zo. Ook als ouder heb je maar beperkte macht en kun je niet alles voorkomen. Wat je wel kunt doen is gebruik maken van de kracht die al in je kind zit. Kinderen hebben een enorme psychische veerkracht en als ouder kun je deze versterken.
Veel ouders zitten met het dilemma hun kind te willen beschermen en tegelijkertijd zorgen voor een vrij en zorgeloos gevoel. Hoe kan je je kind beschermen en tegelijkertijd vrijlaten? Ik ben er heel benieuwd naar hoe jij dat doet en zou fijn vinden als je dit wilt laten weten via mijn Blog
Om je wat op weg te helpen volgen hier een aantal tips die je daarbij kunnen helpen.
1. Maak gebruik van de verborgen krachten die kind heeft. Je maakt gebruik van de verborgen krachten van je kind, door niet te leren wat het moet denken, maar hoe het moet denken. Op deze manier leer je kind hoe hij of zij goed voor zichzelf kan zorgen.
2. Je kind is angstig en bang. Wijs het gedrag niet af, maar accepteer dat dat er is. Is je kind al wat ouder, vraag dan wat hij of zij van jou nodig heeft. Wat je zeker niet moet doen is zeggen dat je kind niet bang mag zijn. Het gevoel is er, wijs dat alsjeblieft niet af, want dan wijs je je kind zelf af. Een kind wat bang is, is bang! Door te zeggen dat je kind niet bang mag zijn, verdwijnt de angst niet. De angst zal alleen maar onderdrukt worden om jou een plezier te doen.
3. Laat je kind niet in de steek. Een bang kind heeft steun nodig. Help je kind daarbij. Laat voelen dat je aanwezig bent, net zolang je kind je nodig heeft. Is je kind wat ouder vraag dan “wat wil je dat ik doe? ” Het kan zijn dat je kind om de een of andere reden niet naar school durft. Vraag dan “Wat heb je nodig om wel naar school te durven? “ Een tussenvraag zou kunnen zijn “Wil je het wel durven?” Misschien zegt je kind wel “nee” en is er iets anders aan de hand. Blijf vragen stellen en zorg ervoor dat je te vertrouwen bent.
4. Het belang van een veilige basis. Kinderen die een veilige basis hebben waar ze troost kunnen zoeken en hun emoties kunnen uiten, kunnen stressvolle situaties relatief ongeschonden doorstaan.
5. Je kunt je kind niet altijd geven waar het om vraagt. Er kunnen situaties zijn dat je niet kunt voldoen aan wat je kind van je vraagt. Je kind geeft aan jouw steun nodig te hebben, maar wegens bepaalde omstandigheden kun je die niet geven. Zorg dan dat je kind in ieder geval niet aan zijn of haar lot overgelaten wordt, maar dat er een veilige vervanging aanwezig is.
6. Een druk en schreeuwerig kind. Een bang kind kan angst op verschillende manieren uiten. Ook een druk en schreeuwerig kind kan bang zijn, maar heeft daarbij ander soort steun nodig. Een kind wat de angst probeert te onderdrukken door druk en schreeuwerig gedrag wekt vaak irritatie op en zorgt voor een behoefte aan rust. Je stuurt het kind het liefste weg, of gaat zelf weg. Terwijl het kind op dat moment juist jouw aanwezigheid nodig heeft. Door je kind aandacht te geven zal er het snelst rust ontstaan. Ik bedoel niet het gedrag onderdrukken, maar door te overleggen. Een druk schreeuwerig kind is een onrustig kind.
7. Een onrustig kind. Een onrustig kind in je omgeving voelt niet prettig. Maar ik kan je vertellen dat het voor het kind ook niet prettig voelt om onrustig te zijn. Vertel dat je merkt dat je kind onrustig is en vraag wat er aan de hand is. Al weet een onrustig kind niet altijd wat er aan de hand is. Vervelende gevoelens zijn weggestopt en zoeken een weg naar buiten toe. Door het kind nu ook nog extra af te wijzen zullen deze gevoelens alleen maar toenemen en het drukke gedrag versterken.
8. Een onrustig kind accepteren. De enige manier om je kind te laten voelen dat hij geaccepteerd wordt is door het gedrag te benoemen, te vragen of je iets voor hem kunt doen om hem rustiger te laten worden. Of wellicht te vragen hoe het voor je kind is om zo onrustig te zijn. Wanneer je er blijft zijn voor je kind en het niet afwijst, zal hij of zij op een gegeven moment de angst durven benoemen. En dan kun je er zijn voor je kind.
Een kind wat zich gezien en gesteund voelt, is veel minder kwetsbaar dan een kind waarvan de gevoelens niet geaccepteerd worden. Door de gevoelens van je kind serieus te nemen en te aanvaarden, zal het minder kwetsbaar zijn en zich beschermd voelen.
Heb je ook een kind wat onrustig en bang is? Laat een reactie achter op mijn Blog en vertel op welke manier jij daarmee omgaat en die effectief is gebleken.
Veel liefs,
Denise
dinsdag 7 december 2010
Ik ben er ook nog!
In deze tijd van het jaar draait het leven van moeders voornamelijk om de wensen en behoeften van haar kinderen. Maar vraag je nu eens af. Wie houdt er rekening met die van jou? Als jij het niet doet, wie doet dat dan? En stel dat er iemand is die dat wil doen, weet je dan wel wat je zelf nodig hebt?
Mensen worden gedreven door innerlijke behoeften. Een behoefte kan je zien als een verlangen naar iets. Het willen eten is een behoefte om de honger te stillen. Wanneer een behoefte bevredigd is, volgt er een voldoende (hogere) behoefte.
Een behoefte kun je niet sturen, maar ontstaat vanzelf doordat men ergens naar verlangt. En wanneer de ene behoefte is bevredigt, ontstaat er weer een volgende behoefte. Ieder mens heeft een innerlijke drive tot groei. Helaas worden onze behoeften niet altijd duidelijk gevoeld of zelfs bewust weggedrukt. De behoefte zal daardoor niet weggaan. Sterker nog het zal je steeds meer moeite kosten deze weg te drukken. Bewust of onbewust.
Vind je het ook lastig om rekening te houden, of om te gaan, met je eigen behoeften? Kom dan naar de workshop “Ik ben er ook nog”. Deze workshop biedt een eenvoudig stappenplan wat je zal helpen rekening met jezelf te houden. Zodat je meer vanuit je eigen aard en behoefte in contact bent met je kind en voorkomt dat je stuk loopt!
In 1934 is er door de psycholoog Abraham Maslow een model ontwikkeld wat nog steeds actueel is en deze behoefteniveaus heel mooi in kaart brengt.
De 5 behoefteniveaus van Maslow:
1. De fysiologische behoeften. Oftewel eten en drinken. Dit zijn de sterkste behoeften die we kennen. Bijna alles moet hiervoor wijken. Wanneer er honger is dan is alle aandacht bijna volledig op voedsel gericht. Voor al het andere is er even geen aandacht. Eerst eten! Men denkt dat als men onbeperkt eten heeft, men de gelukkigste persoon ter wereld zal zijn.
2. De veiligheidsbehoeften. Wanneer de fysiologische behoefte bevredigd is dan komt de behoefte aan veiligheid naar boven. Behoefte aan bescherming, zekerheid en stabiliteit. Kom je in onbekende situaties of veranderen er bepaalde dingen dan kan er innerlijke onrust ontstaan. Deze behoefte is vaak duidelijk te zien bij kinderen, terwijl volwassen hebben geleerd deze onrust te verbergen. Een kind gaat huilen, rent weg of zoekt angstig steun. Een duidelijke grens geeft rust en vastigheid. Grenzeloosheid heeft meestal een negatief effect en veroorzaakt onrust.
3. Samenhorigheids- en liefdesbehoeften. Wanneer de veiligheid gewaarborgd is, ontstaat de behoefte aan genegenheid. Hieronder wordt verstaan prettige sociale contacten. Dus wanneer je geen honger meer hebt en je veilig voelt, ontstaat er vanzelf het eenzaamheidsgevoel en het gemis aan prettige omgang met anderen. Je wilt ergens bij horen.
4. Behoefte aan waardering en respect. Bevrediging van deze behoeftes zoekt men vooral door prestaties en een bepaalde levenshouding. Om erkenning en aanbidding te krijgen. Hieronder valt ook status en prestige, om bewondering te willen hebben. Er ontstaat een drang om de eigenwaarde te verhogen. In eerste instantie zoekt men dit buiten zichzelf. Men presteert vooral om aandacht te krijgen. Om later tot de conclusie te komen dat het veel fijner is om te presteren ter eigen voldoening.
5. De behoefte aan zelf-actualisering. Er is geen honger meer, je voelt je veilig, je voelt je geaccepteerd en geliefd en je respecteert jezelf. Dan is het nu tijd voor de hoogste mogelijke behoefte waaraan een mens behoefte kan hebben. Het streven naar ontwikkeling van jezelf. Dit is het niveau van ontspanning, nieuwsgierigheid en levenslust. Op dit niveau is het mogelijk je gelukkig te voelen.
De meeste mensen streven ernaar om op het laatste niveau aan te komen. Maar ook wat dit betreft heeft ieder zijn eigen pad te lopen. Het gaat er niet om op welk niveau je uitkomt, maar dat je ervaart dat deze drang er is. Onrust kan ervoor zorgen dat de drang naar ontwikkeling niet wordt gevoeld. Er gaat teveel aandacht naar de onrust, terwijl onrust juist een teken is van een belemmering van een behoefte.
Ik ben heel benieuwd wat je van dit artikel vindt en of je er iets van herkent in je eigen leven. Laat het me weten.
Veel liefs,
Denise
Mensen worden gedreven door innerlijke behoeften. Een behoefte kan je zien als een verlangen naar iets. Het willen eten is een behoefte om de honger te stillen. Wanneer een behoefte bevredigd is, volgt er een voldoende (hogere) behoefte.
Een behoefte kun je niet sturen, maar ontstaat vanzelf doordat men ergens naar verlangt. En wanneer de ene behoefte is bevredigt, ontstaat er weer een volgende behoefte. Ieder mens heeft een innerlijke drive tot groei. Helaas worden onze behoeften niet altijd duidelijk gevoeld of zelfs bewust weggedrukt. De behoefte zal daardoor niet weggaan. Sterker nog het zal je steeds meer moeite kosten deze weg te drukken. Bewust of onbewust.
Vind je het ook lastig om rekening te houden, of om te gaan, met je eigen behoeften? Kom dan naar de workshop “Ik ben er ook nog”. Deze workshop biedt een eenvoudig stappenplan wat je zal helpen rekening met jezelf te houden. Zodat je meer vanuit je eigen aard en behoefte in contact bent met je kind en voorkomt dat je stuk loopt!
In 1934 is er door de psycholoog Abraham Maslow een model ontwikkeld wat nog steeds actueel is en deze behoefteniveaus heel mooi in kaart brengt.
De 5 behoefteniveaus van Maslow:
1. De fysiologische behoeften. Oftewel eten en drinken. Dit zijn de sterkste behoeften die we kennen. Bijna alles moet hiervoor wijken. Wanneer er honger is dan is alle aandacht bijna volledig op voedsel gericht. Voor al het andere is er even geen aandacht. Eerst eten! Men denkt dat als men onbeperkt eten heeft, men de gelukkigste persoon ter wereld zal zijn.
2. De veiligheidsbehoeften. Wanneer de fysiologische behoefte bevredigd is dan komt de behoefte aan veiligheid naar boven. Behoefte aan bescherming, zekerheid en stabiliteit. Kom je in onbekende situaties of veranderen er bepaalde dingen dan kan er innerlijke onrust ontstaan. Deze behoefte is vaak duidelijk te zien bij kinderen, terwijl volwassen hebben geleerd deze onrust te verbergen. Een kind gaat huilen, rent weg of zoekt angstig steun. Een duidelijke grens geeft rust en vastigheid. Grenzeloosheid heeft meestal een negatief effect en veroorzaakt onrust.
3. Samenhorigheids- en liefdesbehoeften. Wanneer de veiligheid gewaarborgd is, ontstaat de behoefte aan genegenheid. Hieronder wordt verstaan prettige sociale contacten. Dus wanneer je geen honger meer hebt en je veilig voelt, ontstaat er vanzelf het eenzaamheidsgevoel en het gemis aan prettige omgang met anderen. Je wilt ergens bij horen.
4. Behoefte aan waardering en respect. Bevrediging van deze behoeftes zoekt men vooral door prestaties en een bepaalde levenshouding. Om erkenning en aanbidding te krijgen. Hieronder valt ook status en prestige, om bewondering te willen hebben. Er ontstaat een drang om de eigenwaarde te verhogen. In eerste instantie zoekt men dit buiten zichzelf. Men presteert vooral om aandacht te krijgen. Om later tot de conclusie te komen dat het veel fijner is om te presteren ter eigen voldoening.
5. De behoefte aan zelf-actualisering. Er is geen honger meer, je voelt je veilig, je voelt je geaccepteerd en geliefd en je respecteert jezelf. Dan is het nu tijd voor de hoogste mogelijke behoefte waaraan een mens behoefte kan hebben. Het streven naar ontwikkeling van jezelf. Dit is het niveau van ontspanning, nieuwsgierigheid en levenslust. Op dit niveau is het mogelijk je gelukkig te voelen.
De meeste mensen streven ernaar om op het laatste niveau aan te komen. Maar ook wat dit betreft heeft ieder zijn eigen pad te lopen. Het gaat er niet om op welk niveau je uitkomt, maar dat je ervaart dat deze drang er is. Onrust kan ervoor zorgen dat de drang naar ontwikkeling niet wordt gevoeld. Er gaat teveel aandacht naar de onrust, terwijl onrust juist een teken is van een belemmering van een behoefte.
Ik ben heel benieuwd wat je van dit artikel vindt en of je er iets van herkent in je eigen leven. Laat het me weten.
Veel liefs,
Denise
Abonneren op:
Posts (Atom)
