Het was 1928 en Alexander Fleming ging op vakantie zonder zijn laboratorium op te ruimen. Zelfs de bacteriekweken stonden nog in de vensterbank. Toen Fleming na zijn vakantie terugkwam was er een cirkel van schimmel ontstaan in een van de bacteriekweken. De bacterie bleef uit te buurt van de schimmel door de bacteriedodende stof die de schimmel bleek af te scheiden. Deze schimmel kennen we nu als penicilline. In dit geval ben ik Fleming hartstikke dankbaar dat hij zijn laboratorium niet netjes had opgeruimd.
Hoe gaat dit eigenlijk bij jou thuis? Heb je een zoon of dochter die keurig de kamer opruimt zonder dat je er achteraan hoeft te zitten? Of heeft je kind toch wat wel wat extra stimulans nodig? En hoe zit het met jou? Ben je een moeder die zich druk over maakt over het opruimen van kamers en doe je er allerlei moeite voor om je kind zijn of haar kamer op te laten ruimen? Of neem je het voor lief en zie je wel wat ervan komt?
Wie je ook bent, wat je ook doet. Sta achter je eigen beslissingen. Is voor jou een enigszins opgeruimde kamer toch wel heel belangrijk, vertel je kind dat dan. Vertel je kind hoe het voor jou is om geconfronteerd te worden met zijn of haar kamer en vertel hoe voor jou een acceptabele kamer eruit ziet. Hierna vraag je om medewerking.
Oké, het kan zijn dat je kind nog steeds niet gaat opruimen. Maar ik verzeker je wel dat je boodschap gehoord wordt en je kind erover gaat nadenken.
Waar het om gaat is dat je begint met luisteren naar jezelf. Wil je weten hoe je dat kan doen? Neem dan contact met mij op, of laat een bericht achter op dit blog.
Liefs Denise
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten