Eigen ruimte voor werkende moeders

Als overbelaste werkende moeder met jonge kinderen kun je het gevoel hebben dat er in je eigen leven weinig tot geen ruimte voor jezelf overblijft. Het kan zijn dat je de hoop op je eigen ruimte zelfs al opgegeven hebt en afwacht tot de kinderen groot zijn. Of misschien ben je een echte vechter, waardoor je maar blijft vechten om ruimte voor jezelf te krijgen en te behouden. Beide strategieen worden ingezet om een fijner leven met meer rust te krijgen, maar zorgen uiteindelijk voor een leven vol strijd. Strijd met je omgeving of strijd met jezelf en dat is nu net wat je niet wilt.

Als je iets wilt omdraaien in je leven dan zul je eerst moeten houden van wat is en hier bedoel ik mee … houden van alle aspecten van jezelf. Inclusief je woede, je verdriet en je angsten. Dit zijn allemaal deeltjes van jou die gezien willen worden. Nu bedoel ik niet gezien willen worden door de buitenwereld, maar die gezien willen worden door jou. Als je wilt weten of je daadwerkelijk in staat bent om deze gevoelens te zien, kijk dan eens hoe je omgaat met deze gevoelens van je kind. Mogen deze gevoelens er zijn? Of doe je er alles aan om deze te voorkomen? Wellicht schrik je nu omdat je je realiseert dat je niet met die zogenaamde “negatieve” emoties van je kind kunt omgaan. Gelukkig is daar nu iets aan te doen.

We hebben allemaal van kinds af aan geleerd dat deze emoties er niet mogen zijn en dit geven we ook weer door aan onze kinderen. Daarom leren we onze kinderen nu ook dat boos zijn niet gewenst is. Ze moeten praten over waar ze boos over zijn. Met als doel om de boosheid weg te laten gaan. We moeten ons vooral aardig gedragen. Verdrietig zijn mag ook al niet. Ben je verdrietig dan wordt je getroost om dat huilen vooral snel te laten ophouden. En een bang kind wordt gezegd dat er niets is om bang voor te zijn. “Kijk maar … er zit helemaal niets onder het bed.” Als je het zo bekijkt is het helemaal niet gek dat je denkt alleen maar ruimte voor jezelf te kunnen krijgen door te zorgen dat die ongewenste emoties niet meer voorkomen. Ze kunnen flink bedreigend overkomen als je geleerd hebt dat ze er niet mogen zijn.

Het kan ook anders. Het is helemaal niet erg als je boos bent, bang, verdrietig of wat dan ook. Die gevoelens zijn heel normaal en horen bij het leven. Wanneer je dit bewust bent dan heb je het helemaal niet nodig om te zorgen dat de mensen om je heen je niet boos, bang of verdrietig maken. Je hoeft iemand anders dan geen pijn te doen omdat je boos wordt gemaakt. En je hoeft niet boos te worden als iemand je verdrietig of angstig maakt. Dit geeft echte ruimte. En het mooie is dat wanneer er ruimte voor jou kan zijn, je ook heel makkelijk ruimte aan een ander kunt geven. Dus door goed voor jezelf te zorgen, zorg je gelijktijdig ook goed voor een ander.

Veel liefs
Denise