Zoals beloofd in mijn vorige blogbericht de uitkomst van mijn gesprek met mijn zoon. Ik neem me heftig voor om nu eens duidelijke afspraken met hem te maken. Dat is lastig voor mij, duidelijke afspraken maken zit nu niet direct in mijn aard. Gelukkig is de relatie met mijn zoon wel zo dat we bereid zijn om echt naar elkaar te luisteren. Ik vertel hem dat ik het belangrijk vind dat ik erop kan rekenen dat er gedaan wordt wat afgesproken is. Hij zegt dat hij mij begrijpt.
Ik vraag hem hoe het komt dat hij niet heeft gedaan wat ik hem vroeg. Hij kan daar geen antwoord op geven. Ik vraag of hij hulp nodig heeft om te taak uit te voeren die ik hem heb gevraagd te doen. Hulp bij het doen heeft hij niet nodig zegt hij, wel hulp bij het onthouden, want hij vergeet steeds wat hij moet doen. Dat wil ik wel, daarvoor maak ik zelf even een notitie in mijn agenda en ik vraag hem hetzelfde te doen.
Wat ik hier nu het alle leukste aan vind is dat we echt een heel leuk gesprek gehad hebben wat eindigde met een dikke knuffel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten