Mijn zoektocht aan de hand van ergernissen loopt nog steeds en eerlijk gezegd erger ik mezelf best wel vaak. Maar over het algemeen zijn het kleine ergernissen die me niet zoveel moeite kosten om te uiten. Er rust niet zoveel lading op, waardoor het uitspreken al voldoende is om ze te laten verdwijnen.
Soms zijn die ergernissen wat groter. Deze ergernissen hebben met vertrouwen te maken. In dit geval gaat het over mijn jongste zoon. Hij is een lieverd en als ik hem vraag om iets voor me te doen, dan is het antwoord meestal ja. En hij meent het echt. We maken er duidelijke afspraken over, dacht ik …
Iedere keer blijkt de uitvoering toch lastiger te zijn dan we beide dachten. Hij wil het wel doen, maar op de een of andere manier komt het er niet van.
In een nieuwsbrief die ik onlangs kreeg staat ook een stukje over ergernissen. Er staat dat wanneer iets je boos maakt of ergert, dat wil zeggen dat je bepaalde verlangens van jezelf niet (voldoende) hoort, voelt of ziet. Gelijktijdig zorgt het gedrag van de ander ervoor dat ze helemaal worden weggedrukt. Kom daarom voor deze verlangens op!
Terug naar die van mij. Welk verlangen van mij komt hierdoor in de verdrukking? Dat is vertrouwen. Ik merk dat ik mensen te snel op hun woord wil geloven. Hierdoor maak ik vaak onduidelijke of onvolledige afspraken die niet altijd worden nagekomen. Mijn jongste zoon laat me dit feilloos zien.
Dit betekent voor mij dat ik - als ik mezelf serieus wil nemen - veel duidelijkere afspraken met hem moet maken. Ik ga hier vanavond gelijk aan beginnen. Ik hoop dat we er samen uitkomen. De uitkomst hiervan zal ik je zo snel mogelijk laten weten via dit blog.
Ook als je hier ook iets over kwijt wilt, er een vraag over hebt of tips, laat het me alsjeblieft weten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten