Dit kan echt niet!

Eigenlijk had ik voor vandaag een heel ander artikel bedacht. Dit artikel ging over jezelf serieus nemen. Mooi onderwerp, leuke nieuwsbrief, maar er kwam iets heel anders tussendoor.

Ik kwam ‘terecht’ in een discussie over ‘normen en waarden’ en met name over het wel of niet plaatsen van het interview met Ruben in de Telegraaf. De een vond het niet kunnen en de ander begreep het weer wel. Ieder had er wel iets over te zeggen. Geen probleem, dat is het mooie van ons land. We mogen en kunnen overal een mening over hebben.

In deze discussie ging het er allemaal netjes aan toe, maar via diverse andere kanalen werden er rechtstreekse beledigingen geuit ten opzichte van de betreffende journaliste en krant. Hier heb ik moeite mee. Misschien geen nette actie van deze krant, maar is gaan schelden dan een goede oplossing? Ik vind van niet en toch begrijp ik het ook wel weer. Emoties kunnen de neiging hebben met je op de loop te gaan wanneer iets of iemand over je grens heengaat.

Dit overkomt ons waarschijnlijk allemaal wel eens een keer. Wanneer je “een moeder van nu” bent dan zal je iedere dag weer voor de taak staan om 1000 ballen tegelijk de lucht in te moeten houden, overal over na te moeten denken en over te denken. Dat is geen makkelijke taak en dan kan het wel eens gebeuren dat je je emoties niet helemaal meer in de hand hebt en je je machteloos voelt. Vooral als je dan ook nog eens het gevoel hebt dat er totaal niet naar je geluisterd wordt en je gewoon tegen dovemansoren praat. Dan kan het gebeuren dat je boos wordt, of anders gezegd JE ONTPLOFT!

Wow, hier komt heel wat energie bij vrij. Wat een kracht! En wat zonde dat deze kracht gewoon verspilt wordt. Stel je toch eens voor dat je deze kracht effectief zou kunnen gebruiken. Stel dat je je gevoelens van machteloosheid en hulpeloosheid kunt gebruiken om een grens te stellen zonder dat je jezelf daarin verliest. Het zal je zeker sterker maken.

Het is mogelijk en om je hierbij te helpen geef ik je wat tips om een grens te kunnen stellen, zonder dat je jezelf verliest.

1. Stel jezelf eerst de vraag wat je stoort aan het gedrag van de ander. Het kan zijn dat je het vervelend vindt dat je kind te weinig rekening met jou houdt en teveel met zichzelf. De situatie is niet in evenwicht. Hoe breng je nu weer evenwicht in deze situatie?

2. Bedenk hoe je de situatie zou willen hebben. Wat is voor jou acceptabel en wat niet. Zorg eerst dat dit duidelijk voor je is en stel een grens. Kinderen hebben deze grenzen nodig en al houden ze zich er niet aan, het is wel duidelijk dat er over een grens wordt heengegaan. Blijf achter je eigen regel staan, op den duur neemt je kind het over.

3. Gebruik je emotie effectief. Wordt je makkelijk boos, dan zal iemand niet zo snel over jouw grens heengaan. Maar vaak zal de relatie er wel onder lijden en daarom is het handig om wel gebruik te maken van de energie van je boosheid, maar wel zorgen dat het je niet overneemt. Wanneer je dat kunt zal er veel eerder naar je geluisterd worden en houd je de relatie in stand.

4. Wanneer je eerder geneigd bent om je te schikken naar de situatie, zal je vast bekend staan als een flexibel mens zijn. Het nadeel hiervan is dat je je erg hulpeloos kunt voelen. Meebewegen met de situatie is een gave. Maar als je een situatie (terug) in balans wilt brengen, is wat verzet toch nodig. Dat doe je effectief door de kracht van je hulpeloosheid te gebruiken en deze volledig te voelen. Wanneer je je bewust bent van deze kracht en van daaruit je punt duidelijk maken.

Ikzelf kon vroeger echt ontploffen wanneer mijn kinderen, zonder te kijken, op mijn net gestreken strijkwerk gingen zitten. Wat er gebeurde dat weet ik niet, maar ik werd er woedend om. Al met al maakte dit erg weinig indruk op mijn kinderen, sterker nog ze moesten er om lachen. Ik ben benieuwd of er bij jou ook zo’n situatie is die je uit je evenwicht brengt of bracht. Als dat zo is, laat het me dan weten.