Voedzame aandacht

Steeds meer werkende ouders werken flexibel. Bij flexibel werken bepalen de ouders zelf de begin- en eindtijd en kunnen makkelijk weg wanneer het nodig is. Dit levert meer uren met je kind op. De vraag is of kinderen daardoor ook meer aandacht krijgen. Meer aanwezigheid en minder stress omdat ouders minder afhankelijk zijn van opvang van anderen is er zeker. Maar meer aandacht dat betwijfel ik. Mijn eigen ervaring is anders.

Een aantal jaar geleden had ik een parttime baan met een grote vrijheid wat betreft indeling van mijn werktijden. De jongens waren in die tijd nog jong en hadden nog veel van mijn aandacht nodig.

Het fijne van mijn werktijden was dat ik veel bij hun aanwezig kon zijn en weinig last ervaarde van stress omdat ik op tijd op mijn werk moest zijn. Wel had ik continue het gevoel dat ik keuzes moest maken. Regelmatig kwam ik in een dilemma terecht, wat steeds weer uitkwam in half aanwezig zijn. Voor mijn kinderen heel verwarrend. Fysiek was ik er wel, maar was vooral bezig met mijn werk. Steeds had ik weer het gevoel te moeten kiezen tussen werken en moederen. Ik probeerde het allebei tegelijk te doen. Ik zat achter mijn computer verslagen uit te werken en als een van de jongens mijn aandacht vroeg deed ik wat er gedaan moest worden met mijn werk nog in mijn hoofd. Mijn aandacht was op zo’n moment niet bij hun. Ik noem dat “witte boterham” aandacht.

Door mijn kinderen aandacht te geven terwijl ik met mijn hoofd bij mijn werk was, bracht ik mijn kinderen in verwarring. Het leek alsof ze aandacht kregen, maar het voelde anders. De verwarring uitte zich in ontevredenheid. Mijn kinderen konden daar geen woorden aan geven, maar lieten het wel door hun gedrag zien. Mijn jongens reageerde daarop door grenzeloos gedrag te vertonen. Zoals naar elkaar schoppen en slaan, naar mij ook trouwens. Ik werd daardoor geïrriteerd en reageerde daarop door boos te worden.

Als ik het nu over zou doen zou ik het anders doen. Ik zou ten eerste bewust kiezen wat op dat moment mijn kerntaak zou zijn. Op de momenten dat de jongens bij mij aanwezig zouden zijn zou mijn kerntaak “moeder” zijn. Wat inhoudt dat ze op dat moment ook alle aandacht zouden krijgen waar ze om zouden vragen. Dat is eigenlijk nog steeds zo. Al zijn ze inmiddels ouder, “bruine boterham” aandacht hebben ze nog steeds nodig.

Door mezelf regelmatig af te vragen “wat is op dit moment mijn kerntaak?” voorkom ik dat ik mezelf versnipper. Ook is het daardoor duidelijk voor me is waar ik mijn aandacht aan wil geven.

Wat is aandacht eigenlijk? Een aantal synoniemen voor aandacht zijn “belangstelling, concentratie, interesse, medeleven, toewijding, zorg” zomaar een aantal woorden die “aandacht” omschrijven.

Wanneer je jezelf erop betrapt steeds meer “witte boterham” aandacht te geven, terwijl je eigenlijk “bruine boterham” aandacht wil geven lees dan vooral verder.

6 tips om mentaal beschikbaar te zijn en “bruine boterham” aandacht te geven:

1. Ben je iemand die naar buiten gericht is, overal voor in bent en je nergens door raken? Je geeft makkelijk je aandacht, maar die is ook snel weer weg. Je aandacht kan daardoor oppervlakkig aanvoelen. Je kind zal er alle mogelijke moeite voor doen om je echt te bereiken. Neem deze pogingen van je kind serieus en verbind je.

2. Ben je meer naar binnen, in jezelf, gekeerd en gaat negeren je makkelijk af. Wat zich in de buitenwereld afspeelt daar verbind je je niet echt aan. Wanneer je aandacht gevraagd wordt heb je moeite om deze te geven. Je kind zal alle mogelijke moeite doen om je echte aandacht te krijgen. Maak contact met je kind door te benoemen wat je bij je kind ziet en vertel wat er in je omgaat.

3. Je bent naar buiten gericht en bent goed in contact met wat je echt wilt. Je kunt je alleen niet verbinden met wat je buiten jezelf ziet, waardoor je geneigd bent anderen te willen veranderen. Hierdoor ben je regelmatig in strijd met de buitenwereld. Je kind zal zich koest houden en niet laten merken wat hij of zij echt wilt of zal juist het omgekeerde doen en steeds weer de strijd met jou aangaan. Vertel wat je ziet bij je kind en vraag wat je kind van jou zou willen.

4. Nog een mogelijkheid is dat je aandacht naar buiten gericht is, je hebt contact met wat je echt wilt en je kunt je verbinden met wat je buiten ervaart. Je hebt contact gemaakt met je innerlijke kracht zonder dat je jouw ideeën aan een ander oplegt. Je bent aanwezig zonder dwingend te zijn. Hierdoor zal je je kind duidelijke kaders kunnen geven waarbinnen hij of zij kan experimenteren.

5. Wat helpt is om je ieder moment bewust te zijn van je kerntaak van dat moment. Wanneer je op dat moment thuis bent om bij je kind te zijn, dan is je kerntaak moeder of vader zijn. Wanneer je kind met iets anders bezig is of slaapt kan je die tijd natuurlijk besteden aan iets anders. Maar blijf je er bewust van je kerntaak van dat moment. Wanneer je aanwezig bent als moeder of vader, wees dan ook aanwezig.

6. Merk je dat dat je niet lukt, merk dan op waar je aandacht wel naartoe gaat en maak een keuze. Je kunt ervoor kiezen om je aandacht te volgen en je uiterlijke omstandigheden daarop aan te passen, of je kiest ervoor van “witte boterham” aandacht “bruine boterham” aandacht te maken en te kijken wat jij nodig hebt om mentaal beschikbaar te zijn.

Vragen of wat je er ook over kwijt wilt kan je natuurlijk altijd hier achter laten op en vanzelfsprekend kan je hierover contact met mij opnemen.

Veel liefs,
Denise Boomer