Dit meen ik serieus

Heel leuk, ik werd een tijdje geleden geinterviewd voor een artikel bestemd voor een van de dagbladen. Dit interview ging over de houding van ouders t.o.v. het opruimen van kamers.

Over dit onderwerp heb ik in maart al eens geschreven en ook een van de gespreksgroepen die ik organiseerde ging over dit onderwerp. Daarom ga ik hier niet verder op in. Maar dit onderwerp is voor mij verbonden met iets anders, waar ik wel verder op in wil gaan. Dat onderwerp is ‘grenzen stellen’. Waar ligt jouw grens?

Naar mijn grens heb ik nogal lang moeten zoeken en ik zal je zeggen, de grens lag bij mij heel ver weg. Ik heb heel diep moeten graven voordat ik iets van een grens kon voelen. Je zou kunnen zeggen dat ik nogal grenzeloos was. Ik moest gewoon nadenken of ik ergens boos over was of niet (buiten de ontploffingen die heel soms voorkwamen). Na een heleboel gesleutel kon ik eindelijk die grens voelen waar ‘men’ het over had. Ik begreep ineens dat de wereld niet alleen buiten me lag, maar dat er ook een hele binnenwereld bestond. Je begrijpt waarschijnlijk wel dat dit mijn verdere leven een andere dimensie gegeven heeft.

Een grens is bij mij nog steeds niet zo snel bereikt. Iets stoort me niet zo snel, maar ik weet wel dat ik feilloos kan vertrouwen op een gevoel wat me de weg wijst. En na jaren zonder gedaan te hebben ben ik er nu toch zo ontzettend blij mee. Wat ik je mee wil geven is, neem je gevoel en daarmee je grenzen serieus. We hebben grenzen nodig. Ik heb ervaren dat je zonder grenzen stuurloos bent.

Mezelf serieus nemen betekent dus voor mij, luisteren naar mijn gevoelens en emoties. Ik voel soms heel duidelijk “dit is een grens” en daar moet ik echt iets mee, ik kan niet anders. Ik moet mezelf laten horen en ik ga de strijd aan. Ik doe dat wel effectief en maak het niet groter dan het is. De kracht van mijn emotie helpt mij om (heel) duidelijk te zijn. Mijn kinderen weten het … dit meen ik serieus.
Wanneer jij het het moeilijk vindt om te bepalen waarover je wel en waarover je niet de strijd aangaat, lees dan vooral verder om erachter te komen hoe je je emoties kunt gebruiken als signaalfunctie.

1. Geniet je emoties. De meeste mensen zijn, als ze zich onprettig voelen, geneigd van alles te doen om zo snel mogelijk van dat onprettige gevoel af te komen. Er wordt gezocht naar ontlading en een vervanging door een als prettig gelabelde stemming. Dit veroorzaakt innerlijke strijd. Ontvang wat er wel is en je voelt je veel beter. Let op! Je emoties ervaren is iets anders dan je emoties worden.

2. Raak je dan niet de controle over jezelf kwijt? Genieten van je emoties doe je niet door je te ontladen, te ontploffen of door je af te reageren op een ander. Maar door je emoties nieuwsgierig te verwelkomen. Voelen wat er is. Zoek desnoods een rustige plek op om te voelen wat er te voelen valt, maar je kunt er ook een spelletje van maken en er een fysieke expressie aan te geven. Hier kan je heel veel plezier bij hebben.

3. Dit lost toch helemaal niets op? Dit lijkt een onzinnig spelletje, maar je neemt hiermee serieus wat er is. En wat er is ben jij. Je neemt hiermee jezelf dus serieus.

4. En dan? Hierna ben je klaar om iets met het signaal te doen. Wat is er aan de hand? Wat vertelt deze emotie jou? Er is iets wat je geraakt heeft. Als je er zelf niet uit komt ga praten met iemand om erachter te komen wat deze emotie jou te zeggen heeft. Wanneer je dit weet kun je op een effectieve manier actie ondernemen, zonder dat je er direct een drama van hoeft te maken.

Ik ben heel benieuwd op welke manier jij met je emoties omgaat en of je me dat durft laten weten.

liefs Denise