Het liefst stop in mijn kind in een doosje

We leven in een maatschappij met niet alleen maar lieve, aardige mensen. Onze kinderen staan ook bloot aan mensen die minder goede bedoelingen hebben. Als moeder en als vader heb je heel sterk de behoefte je kind te beschermen tegen al het kwaad wat er is.

Deze behoefte bestond er ook bij ouders van de kinderen van twee Amsterdamse kinderdagverblijven waar - mogelijk jarenlang - hele jonge kinderen zijn misbruikt. Ik probeer me voor te stellen hoe het voor die ouders van die kinderen is. Ze brachten hun kinderen naar een plek waarvan ze konden uitgaan dat die veilig was. Daardoor konden ze met een gerust hart naar hun werk gaan. En dan hoor je dit. Wat een gevoel van onmacht zal dit geven.

Hoe moeten zij straks weer verder? Hoe pakken ze straks hun leven weer op. En zullen ze de verzorging van hun kind straks weer aan anderen over durven laten? Ze hebben ooit vertrouwt op anderen. Ze dachten dat hun kinderen veilig waren. Dat was niet zo. Hoe vreselijk zal dit voelen, waarschijnlijk voelen ze dit als een tekortkoming. Want ouders zien het als een van hun belangrijkste taken om ervoor te zorgen dat hun kind niets schadelijks overkomt. Vooral na zoiets zou ikzelf mijn kinderen het liefst in een doosje stoppen en ze heel dicht bij me houden.

Maar is dit reëel? Kun je je kind zodanig beschermen dat het niets overkomt? Helaas, dat is niet zo. Ook als ouder heb je maar beperkte macht en kun je niet alles voorkomen. Wat je wel kunt doen is gebruik maken van de kracht die al in je kind zit. Kinderen hebben een enorme psychische veerkracht en als ouder kun je deze versterken.

Veel ouders zitten met het dilemma hun kind te willen beschermen en tegelijkertijd zorgen voor een vrij en zorgeloos gevoel. Hoe kan je je kind beschermen en tegelijkertijd vrijlaten? Ik ben er heel benieuwd naar hoe jij dat doet en zou fijn vinden als je dit wilt laten weten via mijn Blog

Om je wat op weg te helpen volgen hier een aantal tips die je daarbij kunnen helpen.

1. Maak gebruik van de verborgen krachten die kind heeft. Je maakt gebruik van de verborgen krachten van je kind, door niet te leren wat het moet denken, maar hoe het moet denken. Op deze manier leer je kind hoe hij of zij goed voor zichzelf kan zorgen.

2. Je kind is angstig en bang. Wijs het gedrag niet af, maar accepteer dat dat er is. Is je kind al wat ouder, vraag dan wat hij of zij van jou nodig heeft. Wat je zeker niet moet doen is zeggen dat je kind niet bang mag zijn. Het gevoel is er, wijs dat alsjeblieft niet af, want dan wijs je je kind zelf af. Een kind wat bang is, is bang! Door te zeggen dat je kind niet bang mag zijn, verdwijnt de angst niet. De angst zal alleen maar onderdrukt worden om jou een plezier te doen.

3. Laat je kind niet in de steek. Een bang kind heeft steun nodig. Help je kind daarbij. Laat voelen dat je aanwezig bent, net zolang je kind je nodig heeft. Is je kind wat ouder vraag dan “wat wil je dat ik doe? ” Het kan zijn dat je kind om de een of andere reden niet naar school durft. Vraag dan “Wat heb je nodig om wel naar school te durven? “ Een tussenvraag zou kunnen zijn “Wil je het wel durven?” Misschien zegt je kind wel “nee” en is er iets anders aan de hand. Blijf vragen stellen en zorg ervoor dat je te vertrouwen bent.

4. Het belang van een veilige basis. Kinderen die een veilige basis hebben waar ze troost kunnen zoeken en hun emoties kunnen uiten, kunnen stressvolle situaties relatief ongeschonden doorstaan.

5. Je kunt je kind niet altijd geven waar het om vraagt. Er kunnen situaties zijn dat je niet kunt voldoen aan wat je kind van je vraagt. Je kind geeft aan jouw steun nodig te hebben, maar wegens bepaalde omstandigheden kun je die niet geven. Zorg dan dat je kind in ieder geval niet aan zijn of haar lot overgelaten wordt, maar dat er een veilige vervanging aanwezig is.

6. Een druk en schreeuwerig kind. Een bang kind kan angst op verschillende manieren uiten. Ook een druk en schreeuwerig kind kan bang zijn, maar heeft daarbij ander soort steun nodig. Een kind wat de angst probeert te onderdrukken door druk en schreeuwerig gedrag wekt vaak irritatie op en zorgt voor een behoefte aan rust. Je stuurt het kind het liefste weg, of gaat zelf weg. Terwijl het kind op dat moment juist jouw aanwezigheid nodig heeft. Door je kind aandacht te geven zal er het snelst rust ontstaan. Ik bedoel niet het gedrag onderdrukken, maar door te overleggen. Een druk schreeuwerig kind is een onrustig kind.

7. Een onrustig kind. Een onrustig kind in je omgeving voelt niet prettig. Maar ik kan je vertellen dat het voor het kind ook niet prettig voelt om onrustig te zijn. Vertel dat je merkt dat je kind onrustig is en vraag wat er aan de hand is. Al weet een onrustig kind niet altijd wat er aan de hand is. Vervelende gevoelens zijn weggestopt en zoeken een weg naar buiten toe. Door het kind nu ook nog extra af te wijzen zullen deze gevoelens alleen maar toenemen en het drukke gedrag versterken.

8. Een onrustig kind accepteren. De enige manier om je kind te laten voelen dat hij geaccepteerd wordt is door het gedrag te benoemen, te vragen of je iets voor hem kunt doen om hem rustiger te laten worden. Of wellicht te vragen hoe het voor je kind is om zo onrustig te zijn. Wanneer je er blijft zijn voor je kind en het niet afwijst, zal hij of zij op een gegeven moment de angst durven benoemen. En dan kun je er zijn voor je kind.

Een kind wat zich gezien en gesteund voelt, is veel minder kwetsbaar dan een kind waarvan de gevoelens niet geaccepteerd worden. Door de gevoelens van je kind serieus te nemen en te aanvaarden, zal het minder kwetsbaar zijn en zich beschermd voelen.

Heb je ook een kind wat onrustig en bang is? Laat een reactie achter op mijn Blog en vertel op welke manier jij daarmee omgaat en die effectief is gebleken.

Veel liefs,
Denise